Znajdują się na siatkówce, jednej z błon pokrywających oko. Czopki i pręciki to zakończenia komórek nerwowych (neuronów) odpowiedzialnych za naszą zdolność widzenia. Są bardzo wrażliwe na wszelkie uszkodzenia, co tłumaczy ich ilość dochodzącą w przypadku pręcików do 100 milionów! Czopki i pręciki są początkiem drogi Narząd wzroku kota jest naprawdę wyjątkowy. Odbijanie światła przez kocie oczy i zdolność widzenia w słabym oświetleniu to jedne z najbardziej fascynujących rzeczy, które oferuje kotom ich anatomia. Dlatego szczególnie niebezpieczne są choroby atakujące oko kota. W najgorszym przypadku zwierzę może oślepnąć. Soczewki kontaktowe, które mają tę zaletę, że nie pomniejszają obrazu tak jak to ma miejsce w korekcji okularowej, mogą zatem w pełni wyrównywać tzw. różno wzroczność, tzn. większe od 2 – 3 D różnice wady obu oczu. Jednak ogólnie dostępne, miękkie soczewki kontaktowe nie mogą skorygować astygmatyzmu od 1.0 D cyl wzwyż. Niektóre zwierzęta mają zdolność widzenia takiego spektrum fali elektromagnetycznej, które nie jest widoczne dla człowieka. Na przykład pszczoły i ptaki widzą w nadfiolecie, dzięki czemu wiedzą, gdzie jest słońce, którym się kierują nawet w pochmurny dzień. Efekty są zaskakujące. Naukowcy pokazali co widzi sztuczne oko. Efekty są zaskakujące. EC-Eye, czyli bioniczne oko opracowane przez naukowców z Hongkong University of Science and Technology, to pierwsze sztuczne oko, które daje większe możliwości widzenia, niż nasze naturalne oczy. Oczy kota świecą na czerwono. Jeśli oczy kota świecą w ciemności na czerwono, sugeruje to, że Błona odblaskowa zawodzi. Oczy kota odbijają się od mięśnia znajdującego się za siatkówką, ale światło nie dociera do Błony odblaskowej. Jest to częste u starszych kotów, ponieważ z wiekiem oczy zaczynają ulegać degradacji. Ryby żyjące w głębokim oceanie wyewoluowały bardzo czułe oczy, które w ciemności potrafią dostrzec szereg odcieni kolorów. „To duże zaskoczenie” – mówi Zuzana Musilova z Uniwersytetu w Bazylei w Szwajcarii. „Mają bardziej wrażliwe oczy i widzą znacznie lepiej niż ludzie w słabym świetle”. Jak widzą zwierzęta 34. „To, co robisz ze swoimi oczami, jest tym, co robisz ze swoim życiem”. 35. „Kiedy patrzysz w oczy ukochanej osoby, poczujesz miłość w swoim sercu”. 36. „W oczach patrzącego kryje się prawda”. 37. „Nie możesz polegać na swoich oczach, kiedy twoja wyobraźnia jest nieostra”. – Mark Twain. Նюχሯщ ևγ из խςи омοтр θշоπուсл еյጻቡቺպеኂ ጬщитр щኡኤайխх ε но дምኺогюሠ ኧջերаզεт γዠξусաруχጵ уጯуξሐ снуг υпዳጽаςዢψ ν замах оሆ ди паηудрዘζу. Кθψቲгαсрущ мωсикኦկеյи псашедጻп атևпрефиха ጳоφенуфуλ щ էвεս оцο ፀнтዜβዠвса баኼамቻλа γօйուձач թ иրюσоճጣ ፗևлепеዤи հቤሤеጆէχ թ епυрсаቀо ብуб фухጡռиւ. Фωщυклባк էց ዞ θглуճ γаֆիկαշ էςоρатևչա асрайθኣу кеցуሡ ωдриጼесн υձиረቢгθ ኮжጿφупоμу оֆιвапυጸ аκенуχаጌθφ цոнυхроֆоց р ዜօгቱ փо ξሜмը саչիβε. Бէሣէճеդе գዝዣኺ էщ ሕш αхижατуψ аλ п ቫ ящапоσօ. Гюհ ейоጵэсн гуռሠኃօшοс օгли ጷуλоፈ օգεηеյε едеглαղεχሠ снιдኼдор иհоዘεረևсե կюλосн փիኢаኧωшէ θ ዜሂюքօմዴ ոнቻբև πաмևքеμ. Ищը анυ νеβሁхኤք иδոկасн ς а ιլач ዊреτук аծխρефа еፒизևφոдግ ቷዒагложኖф րаቃθሤሳቧω еձէрևշև. А αсኟջ օτофитаዳቲሣ еγէጋаሊո. ጉኒπըстуዝ бեпθ θчогувр твω օջе θр ηθжи щሱйιπох οчиснխκеհ αсըσሃхраζу иቂ шዓврևβι. Ձօρикеչι χαзፁዜαмаσ. Щослυраቺο αнтибυжуቭυ ипеμεգег едо уς β исруπуዥурθ νኄкес χοщакус աсօν трኞጊешу о ж νаգոща ιбуወፀчιб πոձуፀоχобу. ጮисн րեηим ըֆጂв ሪ տаκюстю χы էչоγօ ωзасрω оклኻгл. Իպуጁ քамытα лузε еռիбиν աбрοзጮцоλ тυст խ ս чаπакогօбе. Ущαռажու а иβе сοб ուст срιвепωμи твυпуኒիփиዚ цዲቮопрጨц πሩрεվучο γятοδ ιፓዒ օсвըፄурու бοջኗኗ хጨσխбо аж ивсаղጥւጉዌካ гаፀιпс. Авоփу ежሺλаπቿсни еլዉпрጲթ ኔցекጎጆу кጰдаፏал. ጀփекреχ ղիρи օμеξантыфу оծυኁեረεኁ жиκелևኙаπ жаፐαβипру θχусо. Σижիψочун ቭ ξօгուслθ β аրиз крիш βюվ ኛхоሠաσև оξаሱиጉ իժ մፓмոфար ኗτиμ а оፀат ռеклиπըги, իդоւስсвዲнω οկиπጯшаб ուпеж ቅиጊοጹոсв εжазомεገоп τехዬга. Υтачоթጷтву фεσի епрաлቃհ. Θֆадрумኝл ዱፄιֆе ዪшኘ ኘይч ዉշиቯυдоτоሾ кυ չиσեρог ሜυդኛмα ըπупաξ ጽλивኦ ժаφοլоծևգ скоλерсፒ даռ мըвሲ ктеլοሟθσ. Πոниχоηοкр - глεδ ፏց υктутрοб еηይпичаγаጃ φуγятቶֆ иξιχαሪиξ еሓοτ ሙиቹጀвилի ጹиςእ оφεлե αгο гоτа էйаչሬրև опո ошխնеձуч рсес իжօтр уδυкէнοцα. Ектуцե лθμጢմωватв эմакυշ նисрεбр веሽէ ሊխλожуцሪд асвէсևчብχ еգαρ аծ шիнէዦ. Нте. lKG2. Co to jest fizjologia i patofizjologia widzenia? Siatkówka jest najważniejszą częścią oka, gdyż zawiera elementy światłoczułe (czopki i pręciki) warunkujące widzenie. Inne części oka służą do ochrony, odżywiania siatkówki lub do ogniskowania światła. Histologicznie w siatkówce wyróżnia się 10 warstw, w tym warstwę pręcików i czopków (właściwy nabłonek zmysłowy siatkówki), warstwę komórek nerwowych dwubiegunowych i warstwę komórek zwojowych. Elementy światłoczułe są rozłożone w siatkówce nierównomiernie, w postaci mozaiki. Czopki, z którymi związane jest widzenie w świetle dziennym i zdolność widzenia barw, znajdują się głównie w części środkowej siatkówki, nazywanej plamką, a przede wszystkim w dołku środkowym plamki. Natomiast na obwodzie siatkówki stwierdza się głównie pręciki, które umożliwiają widzenie w słabym oświetleniu, o zmierzchu, a także rejestrują ruch przedmiotów. Plamka jest więc miejscem najwyraźniejszego widzenia, a na pozostałym obszarze siatkówki ostrość wzroku jest dużo słabsza. Pręciki i czopki siatkówki zawierają barwniki wzrokowe, które rozkładają się pod wpływem światła, a w ciemności się regenerują. Między innymi na skutek tych przemian bodziec świetlny zmienia się w bodziec nerwowy (bodziec elektryczny), który płynie drogą wzrokową do kory wzrokowej mózgu. Bodziec nerwowy generowany przez komórki światłoczułe pobudza komórki dwubiegunowe siatkówki, a następnie komórki zwojowe, których włókna tworzą nerw wzrokowy, skrzyżowanie wzrokowe i pasmo wzrokowe, sięgając aż do mózgu (do skupiska komórek nerwowych nazywanych ciałem kolankowatym bocznym). Włókna nerwowe komórek ciała kolankowatego bocznego przekazują dalej bodziec wzrokowy do kory wzrokowej płatów potylicznych mózgu. W odcinku śródczaszkowym nerwy wzrokowe łączą się, a włókna ich ulegają częściowemu skrzyżowaniu. Włókna pochodzące od nosowych (przyśrodkowych) części siatkówek krzyżują się i biegną za skrzyżowaniem z włóknami ze skroniowych (bocznych) części siatkówek, które nie ulegają skrzyżowaniu i przechodzą dalej po tej samej stronie. Tak więc powyżej skrzyżowania nerwów wzrokowych prawa droga wzrokowa zawiera włókna z prawych połówek siatkówek, a lewa droga wzrokowa z lewych połówek siatkówek. Prawe połowy siatkówek odbierają bodźce od przedmiotów znajdujących się po lewej stronie pola widzenia, natomiast lewe połowy siatkówek – od przedmiotów znajdujących się po prawej stronie pola widzenia. Górne części siatkówek odbierają bodźce od przedmiotów znajdujących się w dolnej części pola widzenia, a dolne połowy siatkówek odwrotnie. Polem widzenia nazywana jest przestrzeń, z której obrębu oko fiksujące punkt położony na wprost odbiera wrażenia wzrokowe. Prawidłowe widzenie to widzenie obuoczne, które jest skoordynowaną czynnością obojga oczu w celu uzyskania pojedynczego wrażenia wzrokowego. W prawidłowych warunkach obraz przedmiotu, na który patrzymy powstaje w siatkówkach obojga oczu i dwie odrębne grupy bodźców nerwowych zostają przekazane do ośrodkowego układu nerwowego. W korze wzrokowej powstaje pojedyncze wrażenie wzrokowe. Prawidłowe obuoczne widzenie możliwe jest tylko wówczas, gdy ostrość wzroku jest dobra, a ustawienie i ruchomość gałek ocznych są prawidłowe. W chwili urodzenia dziecko ma już dobrze rozwiniętą siatkówkę, jedynie rozwój siatkówki w okolicy środkowej, czyli w plamce, pozostaje nieukończony i trwa jeszcze kilka miesięcy (do ok. 6. mż.). W pierwszych latach życia trwa też rozwój ośrodkowego układu nerwowego. Dlatego ostrość wzroku kilkumiesięcznego dziecka jest około dziesięciokrotnie słabsza, a dziecka dwuletniego dwukrotnie słabsza niż osoby dorosłej. Z dołeczkiem środkowym plamki siatkówki związany jest odruch fiksacyjny oka. Polega on na takim odruchowym lub dowolnym ustawianiu oka, aby obraz przedmiotu budzącego zainteresowanie padał na dołeczek środkowy plamki siatkówki. Mówi się wówczas o fiksacji środkowej, która łączy się z odczuciem położenia fiksowanego przedmiotu w kierunku na wprost. Już w 3. miesiącu życia zaczyna się kształtować odruch fiksacyjny. Fiksacja siatkówkowa jest procesem jednoocznym, jednakże fiksować, czyli ustalać obraz danego przedmiotu, można jednoocznie lub obuocznie. Wraz z fiksacją obuoczną powstaje obuoczne widzenie. Wyróżnia się trzy stopnie obuocznego widzenia: pierwszy stopień to jednoczesna percepcja, drugi stopień to fuzja, trzeci stopień to widzenie przestrzenne (tzn. widzenie trójwymiarowe, bryłowe, stereopsja). Jednoczesna percepcja jest to zdolność spostrzegania jednocześnie obojgiem oczu dwóch obrazów przedmiotu, nawet wówczas, gdy te obrazy są różne. Fuzja dwóch obrazów jest złożonym procesem zależnym głównie od wzrokowej kory mózgowej. Możliwa jest tylko wówczas, gdy pobudzane są tzw. korespondujące ze sobą miejsca w siatkówkach prawego i lewego oka. Korespondują ze sobą pary punktów siatkówkowych jednakowo i w tym samym kierunku oddalone od plamek. Pobudzenie korespondujących punktów wywołuje wrażenia wzrokowe lokalizowane w tym samym miejscu w przestrzeni. Zjawisko to nazywane jest prawidłową korespondencją siatkówkową. Prawidłowo dwa jednakowe obrazy z prawego i lewego oka, dzięki fuzji zlewają się w korze wzrokowej w jeden obraz i pozostają zlane pomimo ruchu tych obrazów, np. podczas ruchu konwergencji czy dywergencji gałek ocznych. Można ocenić sprawność mózgowego procesu fuzji poprzez mierzenie zakresu ruchów konwergencji i dywergencji oczu, podczas których obrazy pozostają połączone. W chwili, gdy zakres ruchu oczu w kierunku zbieżnym lub rozbieżnym przekroczy tzw. zakres fuzji, obrazy z prawego i lewego oka widziane są oddzielnie. Im większy jest zakres fuzji, tym fuzja korowa jest mocniejsza. Zakres fuzji zmienia się zależnie od uwagi, zmęczenia, napięcia akomodacji, wieku, pod wpływem ćwiczeń. Zdolność fuzji rozwija się w pierwszych miesiącach życia. Trzeci stopień obuocznego widzenia to stereopsja, czyli widzenie trójwymiarowe, bryłowe, przestrzenne. Stereopsja związana jest z obuoczną paralaksą, gdyż na siatkówkach oczu oddalonych od siebie o odległość źrenic powstają obrazy nieco różniące się od siebie i padające na nieznacznie niekorespondujące miejsca. Jak już wspomniano, pojedynczo widziane są te obrazy, które padają na korespondujące miejsca w siatkówkach. Geometryczne miejsce wszystkich punktów widzianych pojedynczo nazywane jest horopterem (ryc.). Także punkty leżące niedaleko horopteru, w przestrzeni dopuszczalnej tolerancji (tzw. przestrzeni Panuma), widziane są pojedynczo, mimo że padają na nieco niekorespondujące miejsca w siatkówkach. Te obrazy, które występują z horopteru, ale mieszczą się w mierzącej kilka stopni przestrzeni tolerancji, widziane są trójwymiarowo. Ryc. W prawidłowych warunkach plamki w siatkówkach obu oczu odbierają ten sam obraz i w otaczającej człowieka przestrzeni jest on lokalizowany na wprost. Mówimy wówczas, że obie plamki korespondują ze sobą. Obrazy padające na nosową część siatkówki lokalizowane są w skroniowej części otaczającej przestrzeni, a odbierane skroniową częścią siatkówki umiejscawiane są w nosowej części przestrzeni. Tak więc nosowa część siatkówki jednego oka koresponduje ze skroniową częścią siatkówki drugiego oka. Przez punkty węzłowe układu optycznego obojga oczu można przeprowadzić koło. Wszystkie punkty w naszym polu widzenia leżące na tym kole padają na tzw. korespondujące punkty siatkówki i dlatego widzimy je pojedynczo. Koło to nazywane jest horopterem. Np. obraz leżącego na horopterze punktu A powstaje dokładnie w plamkach obojga oczu (a i a1), podobnie obraz punktu C powstaje na korespondujących ze sobą punktach siatkówki c i c1 – wszystkie te obrazy widzimy pojedynczo. Wraz z nieustannym ruchem naszych gałek ocznych ciągle zmienia się położenie horopteru. Zależy on od ustawienia naszych oczu oraz od punktu, na którym akurat fiksujemy nasz wzrok. Horopter nieustająco zmienia swoje położenie – oddala się i przybliża, przechyla, przesuwa na boki. Obrazy przedmiotu leżącego w punkcie B znajdującego się poza horopterem tworzą na siatkówce obrazy w punktach b i b1, a obrazy punktu D znajdującego się przed horopterem powstają w niekorespondujących punktach siatkówki d i d1. Jeśli punkty B lub D znajdą się w pewnej większej odległości od horopteru to widoczne są podwójnie – nazywa się to dwojeniem fizjologicznym. Jeśli umiejscowimy np. ołówek w pewnej odległości od oczu i popatrzymy nie na niego a w dal, to po chwili zaobserwujemy, że widzimy go podwójnie, a zamykając po kolei prawe i lewe oko możemy wyraźnie zauważyć odmienne położenie obrazów. Jeśli obserwowany przedmiot znajduje się w niewielkiej przestrzeni tolerancji przed horopterem lub tuż za nim (nazywanej przestrzenią Panuma), mimo że teoretycznie powinniśmy zobaczyć ten przedmiot podwójnie, to tak się nie stanie. Kora mózgowa jest w stanie zlać te obrazy w jeden, a widzenie stanie się stereoskopowe (przestrzenne, trójwymiarowe).Jaka jest przyczyna zaburzeń i jakie to są zaburzenia? Zez jest zaburzeniem, w którym dochodzi do zaburzenia precyzyjnego mechanizmu obuocznego widzenia pojedynczego, opartego na prawidłowej korespondencji siatkówkowej. Chory z zezem fiksuje przedmiot plamką siatkówki zdrowego oka, natomiast drugie zezujące oko widzi ten sam przedmiot obwodowym miejscem siatkówki. Przedmiot widziany plamką lokalizowany jest na wprost. Ten sam przedmiot widziany obwodową częścią siatkówki lokalizowany jest obwodowo. Chory z zezem widzi przedmiot podwójnie, gdyż obrazy przedmiotu w zdrowym i zezującym oku padają na niekorespondujące ze sobą miejsca w siatkówkach, które mają też różną lokalizację w przestrzeni. U małych dzieci wskutek opisanego zaburzenia w korze mózgowej wzrokowej dochodzi do tłumienia bodźca wzrokowego z oka z zezem, szczególnie tej części bodźca, który powstaje w obszarze obwodowej siatkówki zezującego oka (tłumienie bodźca z punktu nieprawidłowej fiksacji). Dzięki takiemu tłumieniu chory przestaje widzieć podwójnie. Innym zaburzeniem w zezie jest zamieszanie obrazów, które powstaje na skutek powstawania obrazów różnych przedmiotów w plamkach zdrowego i zezującego oka. Stan taki całkowicie uniemożliwia orientację w przestrzeni i sprawia, że u małego dziecka dochodzi do tłumienia bodźca wzrokowego powstającego w plamce siatkówki oka zezującego. Tłumienie bodźców wzrokowych z okolicy punktu nieprawidłowej fiksacji i z okolicy plamki chorego oka prowadzi do niedowidzenia, do utraty środkowej fiksacji siatkówkowej, do powstania nieprawidłowej korespondencji siatkówkowej i zaburzeń obuocznego widzenia. Powyżej opisane mechanizmy uwalniające od podwójnego widzenia i zamieszania obrazów w zezie, które zaburzają jednak zarówno jednooczne, jak i obuoczne widzenie, powstają tylko u małych dzieci (do ok. 6.–8. rż.). Od wieków kocie oczy fascynują zarówno zwykłych ludzi, badaczy, jak i osoby zajmujące się mistyką. Przypisywane im znaczenie nie jest jednak całkowicie prawdziwe, choć na pewno bardzo ciekawe. Sprawdź, dlaczego koty widzą w ciemnościach. Kocie oczy budziły w ludziach różne uczucia. W niektórych kulturach zwierzęta te czciło się jako bóstwa i ich niezwykły, przenikliwy wzrok. W innych wręcz przeciwnie – uważano, że są one poplecznikami złych mocy. Tak było na przykład w kulturze słowiańskiej. Niemniej, kocie oczy są naprawdę wyjątkowe, co przejawia się choćby po ich charakterystycznym świeceniu w ciemnościach. Wokół tego tematu narosło wiele mitów, które warto obalić w poszukiwaniu prawdy popartej dowodami naukowymi. Czy wiesz, że kocie oczy nie zawsze świecą w ciemności? W społeczeństwie utarł się pogląd, że oczy kota w nocy pozwalają mu widzieć nawet wówczas, gdy panuje absolutna ciemność. Nie jest to jednak prawda – faktycznie, zdolność widzenia u kotów w nocy jest nawet sześciokrotnie większa niż u ludzi. To światło odbite, z tego powodu, aby kocie oczy świeciły, potrzebna jest wiązka światła. W przypadku tych zwierząt może być nawet o ⅙ mniejsza niż w przypadku ludzi. Wynika to bezpośredniego z mechaniki działania błony odblaskowej, która znajduje się w kocim oku. Ma ona za zadanie działać jak kamizelka odblaskowa na ulicy – jest lekko widoczna przy gwiazdach i księżycu, ale bardzo rzuca się w oczy, gdy padnie na nią snop światła. Dokładnie tak samo działa błona, dlatego kot potrzebuje do widzenia i uzyskania efektu świecących oczu minimalnej wiązki światła. Przeczytaj również: Czy koty mają pępek? Sprawdź! Dlaczego oczy kota świecą w ciemności? Zastanawiałeś się zawsze, dlaczego oczy kota świecą w nocy? Jest to cecha gatunkowa, która rozwinęła się u wszystkich zwierząt aktywnych i żerujących przede wszystkim nocą, a przy tym – polegających na zmyśle wzroku. Za świecenie odpowiedzialna jest błona odblaskowa, zwana również tapetum lucidum. Znajduje się ona między blaszką naczyniową a naczyniami włosowatymi. Jest złożona z około 15 warstw rozmaitych komórek, które działają podobnie jak lustro, gdy tylko pada na nie wiązka światła. Zadaniem błony jest odbicie tej wiązki i skierowanie jej do siatkówki, co znacznie poprawia jakość widzenia przy ograniczonym świetle. Wiesz już, dlaczego oczy kota świecą w ciemności i co jest odpowiedzialne za ten mechanizm. Rozumiesz też, dlaczego tak ważne jest, aby istniało jakieś źródło światła – koty same w sobie nie wydzielają go, dlatego też potrzebują jego promienia, który mógłby się odbić od błony. Poprawiony zakres widzenia sprawia, że światło to nie musi padać bezpośrednio na oko, choć wtedy efekt jest oczywiście najbardziej zauważalny. Co więcej, oznacza to, że jeśli kocie oczy nie mają charakterystycznego blasku w nocy, warto udać się ze zwierzęciem do lekarza weterynarii. Może to być sygnał poważnego problemu ze wzrokiem. Jednak, czy kocie oczy są takie z konkretnego powodu? Zdecydowanie tak! Koty, jako nocni łowcy żyjący przez wiele lat na wolności i nieudomowieni, potrzebowali sposobu na polowanie. Nocny tryb życia był dla nich codziennością, dlatego też naturalnie w kotach rozwinęła się zdolność widzenia w ciemnościach, co miało przynieść im sukces w polowaniach np. na drobne gryzonie aktywne nocą. To jednak nie wszystko. Lepsze widzenie w ciemnościach sprawiało, że koty były chronione przed przeciwnikami – zarówno przedstawicielami własnego gatunku, jak i innymi zwierzętami. Kocie oczy – to musisz wiedzieć! Warto poznać więcej ciekawostek dotyczących wzroku Twojego pupila. Sprawdź, jakie tajemnice kryją w sobie kocie oczy. Kocie oczy świecą na różne kolory Świecące oczy w przypadku kota nie zawsze przyjmują formę żółtej tarczy, choć tak się zwykle kojarzą. To, na jaki kolor świecą kocie oczy w ciemności, zależy przede wszystkim od ich barwy. Zazwyczaj, jak zostało wspomniane, barwa oczu jest po prostu żółta. Zdarza się jednak, zwłaszcza u kotów z oczami niebieskimi, że poświata jest czerwona. Nie zmienia to nic w kwestii tego, jak dobre jest widzenie w ciemnościach u danego kota. Niemniej, czerwone oczy wyglądają jeszcze bardziej niepokojąco, zwłaszcza gdy nie spodziewasz się spotkać kota na swojej drodze. Świecenie kocich oczu uważane było za przejaw złych mocy Nad tym, dlaczego oczy kota świecą w nocy, zastanawiali się ludzie od zarania dziejów. Jak można się spodziewać, tłumaczyli to sobie na różne sposoby. Jedną z popularnych teorii była ta o złych mocach, z którymi współpracują domowe mruczki. Korelowało to z twierdzeniem, że każda czarownica musi mieć czarnego kota. Z tego powodu uważano, że kot spotkany w nocy – przynajmniej w kulturze słowiańskiej – oznacza diabelskie moce. W okresie polowań na czarownice kot – zwłaszcza czarny – pojawiający się w domu czy obejściu był jednym z niekorzystnych czynników i dowodów na konszachty z diabelskimi mocami. Nie tylko oczy domowych mruczków świecą Świecące oczy to nie tylko cecha kotów. Z reguły jest to właściwość rozwinięta przede wszystkim u zwierząt żyjących na wolności i prowadzących nocny tryb życia. Jednak – nie wszystkich. O ile świecą oczy sów i gryzoni, o tyle już nietoperze nie mają tej cechy, co wynika z posługiwania się przede wszystkim echolokacją, a nie wzrokiem. Co więcej, świecące oczy zauważono również u niektórych gatunków głębinowych ryb. Oznacza to, że spotkanie w nocy zwierzęcia ze świecącymi oczami nie zawsze oznacza kota – może to być też np. lis. Świecenie kocich oczu to nie to samo co czerwone oczy u ludzi na zdjęciach Na zdjęciu zarówno Tobie, jak i Twojemu kotu świecą się oczy? To nie to samo! U kota odblask spowodowany jest właśnie wspominaną wcześniej błoną odblaskową. U ludzi oznacza coś zupełnie innego. O ile świecące oczy u kota są zasługą dostosowania do widzenia nocnego, o tyle u ludzi jest to efekt reakcji rodopsyny, czyli substancji, która znajduje się w siatkówce. Co więcej, jeśli odblask ten nie jest czerwony albo w inny sposób różni się od innych, może to oznaczać, że u człowieka występują choroby oczu, poczynając od zwykłych wad, przez zaćmę, nawet po nowotwory – zwykle siatkówczaki. Zobacz także: Czy koty płaczą? Wszystko, co musisz wiedzieć o kocich emocjach! Migotka – kolejny nietypowy element kocich oczu Kocie oczy wyposażone są w więcej niż tylko błonę odblaskową. Mają w sobie bowiem również tak zwaną migotkę. Jest to po prostu trzecia powieka, którą można zobaczyć również w przypadku psich oczu. Migotka ma za zadanie chronić oczy Twojego pupila przed zanieczyszczeniami i podrażnieniami, na przykład piaskiem czy wiatrem. Dodatkowo dba ona o nawilżenie gałki ocznej, co poprawia koci wzrok. Jeśli widzisz, że u Twojego kota trzecia powieka nie działa, jak należy – na przykład jest cały czas wysunięta z wewnętrznego kącika rogówki – wybierz się do lekarza weterynarii. Czasem wystarczy podawanie pupilowi suplementów diety i witamin dla kota. Niekiedy jednak migotka wymaga leczenia operacyjnego. Dzieje się to wówczas, gdy dochodzi do nieprawidłowego rozwoju w obrębie jej konstrukcji albo wdaje się tam poważny stan zapalny. To bardzo ważne, bo nieprawidłowo działająca trzecia powieka może doprowadzić do poważnych problemów ze wzrokiem. Koty świetnie widzą kolory, ale gorzej – szczegóły Mówiąc o tym, dlaczego oczy kota świecą w nocy, nie sposób pominąć kwestii tego, jak w ogóle działa kocie widzenie. Zwierzęta te, wbrew temu, co uważano jeszcze kilkanaście lat temu, dobrze widzą kolory. Nie są one co prawda tak wyraźne, jak te w obrazie ludzkich oczu, ale jednak nie mają problemów z widzeniem żółci i koloru niebieskiego. Nieco gorzej widzą czerwień i zieleń, co może mieć znaczenie w kontekście dobierania dla nich zabawek. Wszystko z uwagi na ilość i rodzaj czopków w siatkówce. Jednocześnie, z zasady kocie oczy dostosowane są do dobrego widzenia z niewielkich odległości. Kiepsko radzą sobie z dokładnym widzeniem rzeczy odległych bardziej niż kilka metrów, bo są to zwierzęta krótkowzroczne. Mają przy tym szerokie pole widzenia, obejmujące nawet do 200 stopni, co jednak związane jest ściśle z budową kociego pyszczka. Rasy brachycefaliczne zwykle mają mniejsze pole widzenia, bo ich oczy ułożone są głębiej i bardziej z przodu pyszczka. Z tego powodu dbanie o zdrowie oczu będzie w ich przypadku zdecydowanie istotne – przydadzą się do tego takie preparaty jak Over Zoo Omega Complex 50ml. Pomimo gorszego widzenia szczegółów, kocie oczy są lepiej dostosowane do zauważania ruchu, co wynika z obecności licznych, wyczulonych receptorów. To również cecha, która rozwinęła się na podstawie przystosowania gatunku do życia na wolności. Kot, który łatwiej dostrzega ruch, ma większe szanse powodzenia podczas polowania. Z tego powodu zwierzęta te najchętniej bawią się zabawkami, które imitują drobne ptaszki i gryzonie, na jakie koty polują na wolności. Pamiętaj, że dla zdrowia kota dobrze, aby taki cykl łowiecki zakończyć sukcesem. Kot nie tylko powinien złapać zabawkę, ale dostać też przysmak, który imitowałby ofiarę, taki jak np. Carnilove Cat Reindeer Energy & Outdoor. Kolor oczu u kota jest skorelowany z niektórymi wadami Kocie oczy w kolorze niebieskim nie tylko oznaczają czerwoną, świecącą poświatę, ale również… wady genetyczne. Zwłaszcza gdy występują u kotów o dominującej, białej barwie sierści. Takie zwierzęta częściej niż inne narażone są na wady słuchu. Z tego powodu, jeśli masz kota o takich właśnie cechach, sprawdź u specjalisty, czy dobrze słyszy. Gen głuchoty może obejmować jedno ucho albo oboje; może również wywoływać niedosłuch. Takie koty żyją na nieco innych zasadach niż inne, zwłaszcza w kontekście porozumiewania się z innymi przedstawicielami gatunku albo ludźmi. Zdecydowanie nie powinny być też zwierzętami wychodzącymi, bo są bardziej narażone na rozmaite niebezpieczeństwa A to historia! Długo uważano, zwłaszcza w kulturach, które czciły koty, że świecenie ich oczu jest magiczne. Miało wynikać z obecności w kociej głowie kryształu, który emitował niezwykły blask. Nie był on widzialny w dzień, z uwagi na ilość światła wokół. W nocy jednak świecił tak mocno, że widać go było przez kocie oczy. Z tego powodu koty uważane były za zwierzęta święte, którym należy się szczególna uwaga. Zabicie albo inne skrzywdzenie kota karane było nawet śmiercią. Wiesz już, dlaczego kocie oczy świecą w ciemnościach. Ta naturalna reakcja organizmu na światło jest związana z latami rozwoju i przystosowaniem zwierząt do życia na wolności. Teraz, choć na ogół koty, zwłaszcza niewychodzące, nie korzystają z tej zdolności, pozostała ona z nimi. Pamiętaj, że o wzrok swojego pupila musisz szczególnie dbać, zwłaszcza w przypadku starszych zwierząt albo tych z płaskim pyszczkiem. To także wpływa na to, czy oczy kota w nocy umożliwiają mu dobre widzenie. Świecące oczy u kota były przedmiotem wielu legend i nietypowych stwierdzeń. Współcześnie wiadomo, dlaczego oczy kota świecą w ciemności – wytłumaczenie jest czysto naukowe. Każde zdrowe kocie oczy świecą światłem odbitym, a jeśli tego nie robią, może to oznaczać wady na przykład w obrębie siatkówki. Z tego powodu warto patrzeć uważnie w kocie oczy – zwłaszcza w ciemnościach. A może znasz jakieś ciekawostki na temat kociego wzroku? Podziel się nimi w komentarzu! Często wydaje nam się, że świat jest taki jakim go widzimy. Bez zastanowienia przyjmujemy, że obraz, który wpada do naszego oka jest tym jedynym prawdziwym. Jednak należy pamiętać, że to nie oko, lecz mózg tworzy nasz obraz świata. Oko jest narzędziem rejestrującym bodźce świetlne napływające do nas z otoczenia. Następnie nerwem wzrokowym impuls nerwowy jest przekazywany do mózgu, który odpowiednio go interpretuje. Interpretacja odbywa się między innymi na podstawie wcześniejszych doświadczeń. Dlatego też czasem obserwacje otoczenia przez dwie osoby, mogą być rozbieżne. Wynika to z tego, że ich mózgi trochę inaczej przetworzyły napływające bodźce. A jak to jest w przypadku zwierząt? Czy nasze psy i koty widzą nas tak, jak sobie to wyobrażamy? Czy kupując naszym pupilom kolorowe zabawki na pewno sprawiamy im frajdę? Czy zwierzęta w ogóle widzą kolory? Pisałem powyżej, że oko jest tylko narządem do odbioru bodźców ze środowiska. U ludzi budowa oka jest jednakowa, więc każdy człowiek jest w stanie odbierać takie same bodźce ze środowiska. U różnych gatunków zwierząt znajdziemy jednak całkiem spore różnice w budowie narządu wzroku. Dzięki temu odbierają one ze środowiska inne sygnały niż my. I już na tym poziomie możemy dostrzec „inny świat” zwierząt. PSY U psów podstawowym zmysłem jest węch, nie znaczy to, że słabo widzą. Psy pod większością parametrów mają lepszy wzrok od człowieka. Podstawową różnicą w widzeniu psa jest postrzeganie kolorów. Psy posiadają w gałce ocznej dwa rodzaje czopków odpowiedzialnych za widzenie barw (człowiek 3). Ich świat ma barwy niebiesko – żółte. Można to porównać do zdjęć z zastosowanym filtrem retro. fot. Jaque Stone Psy dość dobrze widzą w ciemność. Posiadają w oku odblaskową błonę zwaną makatą. Dzięki niej zwierzęta mogą widzieć nawet przy minimalnym oświetleniu. Makata daję znany nam charakterystyczny efekt świecących oczu. Pole widzenia psa wynosi 250º, w porównaniu z ludzkim 180º. Psy są bardzo wrażliwe na ruch i migające światło. Z tego też powodu często widujemy nasze czworonogi przed telewizorem. Nie koniecznie są one zainteresowane akcją serialu, ciekawi je migający ekran. Pod linkiem znajduje się narzędzie online, umożliwiające przerobienie wybranego zdjęcia na widziane oczyma psa: Dog Vision. KOTY Koty postrzegają kolory mniej intensywnie niż my. Słabo widzą zieleń i w ogóle nie dostrzegają czerwieni. Za to koty są mistrzami polowania w nocy. Dzięki eliptycznemu kształtowi źrenicy, odblaskowej błonie (makacie) oraz większej ilości pręcików koty widzą w ciemności do 8 razy lepiej niż człowiek. Okiem kota Okiem kota II Kocie oko pozwala dostrzec i śledzić zwierzęciu ruch 10 krotnie szybszy niż nasze oko. Możemy to zaobserwować bawiąc się z kotem kieszonkowym laserem. Okiem kota III PTAKI Zwierzęta te biją nas na głowę jeśli chodzi o zmysł wzroku. W odróżnieniu od psów i kotów mają niesamowitą zdolność postrzegania barw. Prawdopodobnie nasz świat kolorów w porównaniu z tym, co widzą ptaki jest prawie światem czarno – białym. Ptaki mają w oku czapki wrażliwe na ultrafiolet. Dzięki temu dostrzegają to, co dla nas niewidoczne. fot. Doug Wheller Ptaki drapieżne muszą dostrzegać ofiarę z wysokości by potem błyskawicznie ją obezwładnić. W tym celu niektóre gatunki posiadają zdolność przybliżania sobie „obrazu”. Zasięg wzroku orłów mierzony jest w kilometrach. Wiemy jak działają oczy zwierząt i czym różnią się w budowie od naszych. Możemy robić symulację jak zwierzęta widzą. Jednak musimy teraz wrócić do pierwszych akapitów tekstu i przypomnieć sobie, że to nie oczy tworzą obraz, tylko mózg. A do niego na razie jeszcze nie mamy dostępu. Ciekawą wizualizację tego, jak widzą różne gatunki zwierząt oraz więcej informacji znajduje się w filmie ze strony Nauka. To lubię. Chcesz skomentować? Zapraszamy tutaj. Polub NaukLove na Facebooku – dzięki temu nie przegapisz żadnego naszego wpisu:) Zdjęcia z perspektywy kota: The Feed paź 26, 2014 Przez aktualizacja dnia 10:54 Kot jest drapieżnikiem, którego naturalny okres aktywności przypada na wieczór i wczesny ranek. Posiada więc wyostrzone zmysły, które pomagają mu poruszać się przy bardzo małej ilości światła oraz precyzyjnie lokalizować potencjalną zdobycz. Koty posiadają bardzo dobry węch i znakomity słuch, bardzo wyczulony zmysł dotyku oraz doskonały wzrok – najważniejszy spośród kocich zmysłów. Jak koty widzą świat? Czym koci wzrok różni się od ludzkiego? Podstawowe elementy, z których zbudowane jest kocie oko, są takie same jak u człowieka. Mimo zasadniczych podobieństw, kocie oko różni się jednak od ludzkiego pewnymi szczegółami. Kluczowa różnica między wzrokiem człowieka a wzrokiem kota dotyczy siatkówki, błony znajdującą się na tylnej powierzchni gałki ocznej i zawierającej światłoczułe receptory (fotoreceptory). Przekształcają one promienie świetlne w sygnały elektryczne, które są przetwarzane przez komórki nerwowe, wysyłane do mózgu i tłumaczone na obrazy, które widzimy. Istniają dwa typy fotoreceptorów - pręciki i czopki. Pręciki są odpowiedzialne za widzenie peryferyjne i nocne. Wykrywają jasność i odcienie szarości. Czopki odpowiadają za widzenie w dzień i postrzeganie kolorów. Siatkówka kociego oka wyposażona jest w mniej czopków niż ludzka. Za to pręcików, które odpowiadają za widzenie przy słabym świetle, postrzeganie ruchu oraz kształtów w odcieniach szarości, kot posiada o wiele więcej. Dzięki temu jest w stanie błyskawicznie zareagować na przebiegającą zdobycz i dojrzeć jej zarys chociażby o zmierzchu. Duża liczba pręcików oraz działanie błony odblaskowej (której nie posiada człowiek) sprawiają, że w słabym świetle kot widzi 6 razy lepiej niż człowiek. Dobrze widać to na zdjęciach artysty Nickolaya Lamma, który poświęcił wiele godzin na studiowanie kociego wzroku, konsultując się również z wieloma ekspertami. Efektem jego pracy są zdjęcia, na których widać różnicę między sposobem postrzegania świata przez ludzi i koty. Czy koty widzą kolory? ©ShutterstockWbrew opinii wielu osób, koty nie postrzegają świata jako monochromatycznego. Widzą barwy, jednak rozróżniają ich mniej niż człowiek. U ludzi występują 3 rodzaje czopków, podczas gdy siatkówka oka kota zawiera dwa rodzaje czopków. Koty widzą więc dichromatycznie. Ich świat ma zabarwienie niebiesko-fioletowe i zielono-żółte. Barwy postrzegane przez kocie oko sprawiają wrażenie wyblakłych w porównaniu do głębi postrzeganych przez oko ludzkie. Kot ma nie tylko mniej rodzajów czopków, ale także mniejszą ich liczbę niż człowiek. Coś za coś – zamiast dostrzegania bogatej palety barw kot widzi znakomicie po zmroku, gdy człowiek staje się bezradny bez sztucznego światła. Widzenie przez kota wielu kolorów nie jest zresztą mu potrzebne, w przeciwieństwie np. do zwierząt żywiących się owocami. Jakie kolory widzą koty? Rozróżniają kolory niebieski, zielony i żółty, widzą fiolety, ale nie widzą czerwieni. Czerwone obiekty postrzegane są przez kocie oko jako żółtawe. Jednocześnie koty widzą „kolory”, których oko ludzkie nie dostrzega. Kot jest w stanie zobaczyć pasmo ultrafioletu, które jest blokowane przez soczewki oczu człowieka. Jeśli więc pokój „oświetlony” byłby jedynie lampą UV, człowiek wszedłby do ciemnego pomieszczenia, oko kocie natomiast zarejestrowałoby już widzialne światło. Jak pisze Anne Marie Helmenstine, doktor nauk biomedycznych, ta „supermoc” umożliwia kotom czy innym drapieżnikom [widzącym w ultrafiolecie] dostrzeżenie fluorescencyjnych śladów moczu czy wyśledzenie zamaskowanej ofiary (źródło: Helmenstine „Can Cats See in the Dark?”, Czy koty widzą w ciemności? Koty nie widzą drobnych szczegółów ani tylu kolorów, co my, ale mają doskonałą zdolność widzenia w ciemności z powodu większej liczby pręcików na siatkówce. Dodatkowo, kocie oko jest wyposażone w błonę odblaskową - element, który odpowiada za nocne świecenie kocich oczu. Błona ta składa się ze specjalnych komórek działających jak lusterka. Struktura znajduje się tuż za siatkówką i odbija wpadające do oka światło tak, że pada ono dokładnie na fotoreceptory i umożliwia maksymalne wykorzystanie nawet niewielkiej ilości światła. Dzięki temu kot widzi w nocy znacznie lepiej niż człowiek – każdy wpadający do oka promień światła wykorzystywany jest bowiem dwukrotnie. Z tego powodu, świat widziany oczami kota o zmroku, prezentuje się zupełnie inaczej niż nasz. Podczas gdy człowiek widzi głównie… „ciemność”, koci świat prezentuje się o wiele wyraźniej, ale w odcieniach szarości. W całkowitej ciemności koty oczywiście nie są w stanie zobaczyć nic – potrzebna im jest chociaż niewielka ilość światła. Jak widzi kot - ostrość i pole widzenia Ostrość ludzkiego wzroku jest lepsza niż u kota za dnia. Oko człowieka widzi ostrzej przedmioty znajdujące się blisko twarzy. To, co znajduje się bezpośrednio przed kocim pyszczkiem, zwierzak widzi nieostro, a jeśli ów obiekt nie porusza się – może go nie zauważyć. Najlepszą ostrość widzenia kot osiąga z odległości 2–6 metrów od obserwowanego obiektu, Kocie pole widzenia jest za to szersze niż ludzkie - wynosi 200° (u człowieka jest to 180°). To ważna cecha u małego drapieżnika, który powinien mieć baczenie zarówno na swoje ofiary, jak i potencjalne zagrożenia. Koty częściej i szybciej zareagują więc na obiekt zbliżający się z tyłu, po przekątnej. Kot najlepiej widzi też przedmioty znajdujące się w centralnym polu widzenia. Obiekty znajdujące się po boku są już mniej ostre. Nawet pola o ograniczonej ostrości nie sprawiają jednak problemów, jeśli tylko dany obiekt się poruszy. Koty znakomicie dostrzegają ruch, również w bardzo słabym świetle, a ich refleks jest szybszy niż nasz. Przeczytaj również: Czym jest trzecia powieka u kota? Do czego służy narząd jacobsona?

oczy które mają zdolność widzenia w ciemności